پارمیس

سال نو مبارک

بزرگواری انسان به همت بلند است نه به استخوان پوسیده‌ی نیاکان.

 

عمل پایان اندیشه است.

 

اگر بتوانید پس از هر شکست لبخند بزنید شجاع هستید. این کار ساده
نیست ولی زیاد هم سخت نیست.

 

در این دنیا هر چیزی امکان‌پذیر است، حتی غلبه‌ی حق بر ناحق.

 

محبت کردن هیچ خرجی ندارد ولی همه چیز را با آن می‌توان خرید.

 

برای غلبه بر مشکلات باید جسارت، بازهم جسارت و همیشه جسارت داشته
باشیم.

 

فرزندان در پنج سالگی رئیس، در ده سالگی اسیر و در پانزده سالگی
المثنی والدین هستند. بعد از آن نیز بسته به تربیت آن‌ها دوست و یا دشمن می‌شوند

 

قبل از آن‌که برای کسی هدیه بخری، قرض‌هایت را بپرداز.

 

تجربه بهترین درس است، ولی حق‌التدریس آن بسیار گران است.

 

ای کاش دوستان هم مثل دشمنان یکرنگ و ثابت‌قدم بودند.

 

کسی که حرف می‌زند تخم می‌پاشد و کسی که خاموش است درو می‌کند.

 

معلومات ما مثل قطر دایره و مجهولات‌مان مثل محیط آن است. هرچه قطر
دایره بزگتر باشد محیط آن هم بزرگتر می‌شود.

 

بهترین علاج برای قلب شکسته این است که یک بار دیگر آن را بشکنید.

 

هیچ چیز به اندازه‌ی خودِ ترس وحشت‌انگیز نیست.

 

پایان ترسناک بهتر از ترس بی‌پایان است.

 

اگر بچه‌ها شیشه‌ها را نشکنند، شیشه‌بُرها از گرسنگی می‌میرند.

دانایی توانایی است.

 

نمی‌دانم چرا همیشه در جنگ، خدا پشتیبان قشون قوی‌تر است!

 

حسادت تنها یک وجه مثبت دارد و آن‌هم ازبین رفتن تدریجی حسود است.

 

اشک،‌عرق و خون هرگز بی‌نتیجه نمی‌ماند.

 

خودکشی کوتاه‌ترین فاصله بین زندگی وجهنم است.

یک دشمن خوب برای هفت‌پشت آدم کافی است.

 

دشمنان همیشه به‌دنبال آدم‌اند و دوستان فرسنگ‌ها از آدم فاصله
دارند.

 

دوستِ همه، دوست هیچکس نیست.

 

یک دوست بد، کار صدها دشمن را انجام می‌دهد.

 

دوست، دزد زمان است.

 

دست سرد نشانه‌ی قلب گرم است.

 

کسی که به امید شانس زندگی می‌کند، سال‌هاست که مرده است.

 

هرگز درباره‌ی کسی قضاوت نکنید مگر این‌که خود را جای او بگذارید.

 

ثروت که از دست برود آشنایان و دوستان به بدرقه‌اش می‌روند و دیگر
باز نمی‌گردند.

 

وجدان، تنها محکمه‌ای است که نیاز به قاضی ندارد.

 

سکوت، بهترین زینت انسان نادان است.

 

در جوانی مستی، در پیری سستی، پس کی خداپرستی؟

 

معمولاً تعریف و آفرینی که در موقع مناسب گفته می‌شود، معجزه‌ها به‌وجود
می‌آورد.

 

قوای انسان مثل آهن است که اگر از آن استفاده نکنیم، زنگ‌ می‌زند و
در این میان قوه‌ی اراده از همه زودتر زنگ خواهد زد.

 

اگر این حرارتی را که در حفظ مقام مردگان از خود نشان می‌دهیم در
مورد زنده‌ها ابراز کنیم،‌ همه خوشبخت خواهند شد.

 

تنها دیوانگان هستند که پشیمان نمی‌شوند.

 

از مردن نمی‌ترسم. نگران این هستم که فراموش شوم.

 

همه‌ی موفقیت‌هایی که به من روی آورده از درهایی وارد شده است که آن‌ها
را به‌دقت بسته بودم.

 

سکوت، آن‌چنان موضوع جالبی است که ساعت‌ها می‌توان در‌باره‌اش حرف
زد.

 

فکر‌های نو بسیار ظریف و حساس‌اند. با یک ریشخند کوچک می‌میرند و کنایه‌ای
کوچک آن‌ها را مجروح می‌کند.

 



نوشته شده در شنبه 88/1/22ساعت 12:47 عصر توسط پارمیس| نظرات ( ) |