پارمیس
در15 سالگی آموختم که مادران ازهمه بهتر میدانند و گاهی اوقات پدران همینطور در20 سالگی یادگرفتم که کارخلاف فایده ای ندارد , حتی اگر با مهارت انجام شود در 25 سالگی دانستم که یک نوزاد مادررا ازداشتن یک روزهشت ساعته و پدررا از داشتن یک شب هشت ساعته محروم میکند در30 سالگی پی بردم که قدرت , جاذبه مرداست و جاذبه , قدرت زن در 35 سالگی متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرد , بلکه چیزی است که خود میسازد در40 سالگی آموختم که رمز خوشبخت زیستن , درآن نیست که کاری که دوست داریم انجام دهیم , بلکه در این است که کاری را که انجام میدهیم دوست داشته باشیم در45 سالگی یاد گرفتم که 10 درصد از زندگی چیزهائی است که برای انسان اتفاق میافتد و 90 درصد آن است که چگونه واکنش نشان میدهند. در 50 سالگی پی بردم که کتاب بهترین دوست انسان و پیروی کورکورانه بدترین دشمن وی است در55 سالگی پی بردم که تصمیمات کوچک را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب در 60 سالگی متوجه شدم که بدون عشق میتوان ایثار کرد ولی بدون ایثار هرگز نمیتوان عشق ورزید در65 سالگی آموختم که انسان برای لذت بردن ازعمری دراز , باید بعداز خوردن آنچه لازم است , آنچه رانیز که میل دارد بخورد در 70 سالگی یادگرفتم که زندگی مساله دراختیارداشتن کارتهای خوب نیست , بلکه خوب بازی کردن با کارتهای بد است در 75 سالگی دانستم که انسان تا وقتی فکر کند نارس است , به رشد و کمال خود ادامه میدهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است , دچارآفت میشود در80 سالگی پی بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترین لذت دنیااست
